Είναι και αυτός ένας σιωπηλός καρκίνος που δίνει συμπτώματα σχετικά αργά. Αυτά είναι μη ειδικά όπως διαταραχές περιόδου, μετεωρισμός, ήπιο πυελικό άλγος και σε προχωρημένες περιπτώσεις διάταση της κοιλιάς από ασκητικό υγρό.
Η διάγνωση γίνεται με γυναικολογική εξέταση και υπερηχογραφικό έλεγχο. Η αξονική και η μαγνητική τομογραφία δεν είναι συνήθως απαραίτητες γιατί η σταδιοποίηση του όγκου γίνεται χειρουργικά.
Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική. Γίνεται ολική υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων και αφαίρεση του επιπλόου. Η βασική αρχή είναι να παραμείνει η ελάχιστη δυνατόν ποσότητα καρκίνου ώστε να είναι έχει την μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα η χημειοθεραπεία. Οι περισσότεροι όγκοι των ωοθηκών είναι ευαίσθητοι στην χημειοθεραπεία. Οι καρκινικοί δείκτες είναι χρήσιμοι δείκτες για την πορεία της νόσου, πρέπει όμως να διευκρινιστεί ότι δεν είναι αυξημένοι σε όλες της περιπτώσεις του καρκίνου των ωοθηκών αλλά μόνο στο 70% αυτών που έχουν επιθηλιακούς όγκους των ωοθηκών. Επίσης δεν έχουν και ειδικότητα μιας και μία μεγάλη πλειάδα παθήσεων τους αυξάνει όπως η ενδομητρίωση, τα ινομυώματα, πλευριτικά συλλογή, φλεγμονές κλπ. Δεν μπορούν λοιπόν να χρησιμοποιηθούν σαν screening test